விரும்பியதைப் படிப்போம் இயன்றதைச் செய்வோம்

     தமிழகத்தில் 10 மற்றும் 12 ஆம் வகுப்புத் தேர்வுகள் முடிந்து தற்போது பெற்றோர்களும் பிள்ளைகளும் தேர்வு முடிவுகளைப் பற்றி பொழுதெல்லாம் சிந்தையும் இரவெல்லாம் கனவுகளுமாய் நாள்களைக் கடத்திக் கொண்டிருக்கின்றனர்.

     சில வீடுகளில் பெற்றோர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளிடம் பேய், பிசாசைப் போன்று பித்தலாட்டம் பேசியே மிரட்டிக் கொண்டிருப்பார்கள். ‘ நீ மட்டும் இந்தப் பரிட்சையில் ஜெயிக்கல உன்னைக் கொன்றேப் போட்டிருவேன்.’ இப்படி ஒரு தரப்பு பெற்றோர். ‘ உனக்கு மெடிசின் படிக்கக் கூடிய அளவுக்கு மார்க் கிடைக்கல அப்புறம் இந்த வீட்டிலையே உன்னை வச்சிருக்க மாட்டேன்’ இப்படியென்று இன்னொரு தரப்புப் பெற்றோர்.

     இப்படி ஒவ்வொரு வீட்டிலும் அதட்டலும் மிரட்டலும்தான் நடந்தேறிக் கொண்டிருக்கும்.  ஆனால், இவை இரண்டிற்கும் அப்பாற்பட்டு இன்னொருத் தரப்பு பெரும்பான்மை பெற்றோர் ‘கடவுளே என் புள்ள இராப்பகலா குடிக்கக் கஞ்சியில்லாம, உடுக்கத் துணியில்லாம, தூங்க நேரம் கிடைக்காம கஷ்டப்பட்டு வேலைச் செஞ்சுப் படிச்சான் அவன் கண்டிப்பா இந்தப் பரிட்சையில ஜெயிப்பான்.  அப்படி ஜெயிச்சா எப்படி அவன மேல் படிப்பிற்கு விடுவது’ என ஏங்கித் தவித்துப் புலம்பிக் கொண்டே இருப்பாங்க.

     தேர்வில் வெற்றி பெற்றேயாக வேண்டும் இல்லையேல் கொன்றே விடுவேன் என ஒரு தரப்பினரும், வெற்றி பெறுவது மட்டுமல்ல அதிக மார்க்கும் வாங்க வேண்டும் இல்லையேல் வீட்டில் அனுமதிக்க மாட்டோம் என இன்னொருத் தரப்பும், கண்டிப்பா வெற்றி பெற்று விடுவார்கள் அப்படி வெற்றி பெற்றால் எப்படி மேலும் படிக்க வைப்பது என்று முன்னிரண்டிலிருந்து முற்றிலும் வேறுபட்ட இன்னொரு தரப்புமாக மூன்று தரப்பினர் தங்கள் எண்ண அலைகளையும் கற்பனைக் கனவுகளையும் சுமந்து கொண்டும் புலம்பிக் கொண்டும் இருப்பது அனைவரும் அறிந்த உண்மை.

     தங்கள் பிள்ளைகள் பற்றிய எண்ணங்களும் கனவுகளும் பெற்றோர்களிடையே இப்படி பல்வேறு விதமாக இருப்பது நியாயமானதே ஆகும்.  ஆனால், அவை ஒருபோதும் தங்கள் பிள்ளைகளின் தகுதியையும் திறமையையும் மிக மிஞ்சியதாக இருக்கக் கூடாது.  அப்படியிருந்தால் அது மிகவும் ஆபத்தும் விபரீதமுமானதாக மாறிவிடும்.

     முன்பு எப்போதும் இல்லாத மிகமிகத் தரம் தாழ்ந்த ஒரு கொடியச் செயல் தற்போது தமிழகத்தில் நிலவிக் கொண்டிருக்கிறது.  அது, மிக விரைவில் 10 மற்றும் 12ஆம் வகுப்புத் தேர்வு முடிவுகள் வெளிவரும் போது இனியும் தொடர இருக்கிறது.  அக்கொடியத் தீங்கு மீண்டும் தொடரக் கூடாது என்பதுவே அவா.  அதற்காகவே இக்கட்டுரை.

     தேர்வு முடிந்த அன்றிலிருந்தே தொடங்கிய பெற்றோர்களின் இவ்வண்ணமான அதட்டலும் மிரட்டலும் பிள்ளைகளின் அடிமனதிற்குள் ஓர் ஆழமான அச்ச உணர்வை ஏற்படுத்தியிருக்கும்.  அது, எப்பொழுதும் அவர்களை என்ன நடக்குமோ, ஏது நடக்குமோ என்று துரத்திக் கொண்டே இருக்கும்.  அதன் விளைவு ஒரு வேளை இப்படி அதட்டலுக்கும் மிரட்டலுக்கும் உட்பட்ட பிள்ளைகள் தேர்வில் தோற்றுப் போகவோ அல்லது மதிப்பெண் குறைவாக எடுக்கவோ செய்தால் உடனே அவர்களைத் தற்கொலைச் செய்துக் கொள்வதற்குத் தூண்டுகிறது, அதை அப்படியே அரங்கேற்றியும் விடுகின்றனர்.

     இதுபோன்ற சம்பவங்கள் ஒன்றல்ல இரண்டல்ல தமிழகம் முழுவதும் நூற்றுக்கணக்கில் நடக்கும்.  தேர்வு முடிவுகள் வெளியாகும் தேதி அறிவிக்கப்பட்ட அன்றிலிருந்தே  இந்த அநீதித் தொடங்கி விடும்.  பெற்றோர் எதிர்பார்ப்பது போல் மதிப்பெண் கிடைக்காது என்ற அச்சத்தில் சிலரும் தேர்வு முடிவு வெளியாகும் போது தோற்றுப் போய் விடுவோம் என்ற பயத்தில் பலரும் கொடிய தற்கொலைக்கு ஆளாகின்றனர்.

     அதன்பின், தேர்வு முடிவுகள் வெளியான பிறகுத் தோற்றுப் போகவோ அல்லது மதிப்பெண் குறைந்துப் போகவோ செய்தால் பெற்றோர்களின் அதட்டல், மிரட்டல்களைத் தாங்கிக் கொள்ள இயலாமல் எண்ணிலடங்காப் பிள்ளைகள் தங்கள் இன்னுயிரை அநியாயமாக மாய்த்துக் கொள்கின்றனர்.

     பத்து மாதம் சுமந்து, பெற்றெடுத்து, பாலூட்டி, சீராட்டி, தாலாட்டி, கேட்டதெல்லாம் வாங்கிக் கொடுத்து செல்லமாய் வளர்த்து ஆளாக்கியப் பிள்ளைகளுக்கு ஏன் இப்படியொரு சூழ்நிலையை பெற்றோர் உருவாக்கிக் கொடுக்க வேண்டும்.

     படித்து ஒரே அடியாகப் பாசானால் மட்டும்தான் வாழ்க்கை அமையுமா? இல்லை படித்து அதிக மதிப்பெண் வாங்கி டாக்டர், இஞ்ஞினியர் ஆனால் மட்டும்தான் வாழ்க்கை உயருமா? இப்படிப்பட்ட அர்ப்பமான ஆசை ஏன் பெற்றோர்களிடம் எழுகின்றது.

     சில பெற்றோர் என்ன நினைக்கின்றனர் என்றால் அவர்களால் படித்துப் பட்டம் பெறவோ அல்லது உயர்ந்த பதவிகள் வகிக்கவோ இயலவில்லை; அதனால், தங்கள் பிள்ளைகளை எப்படியாவது படிக்க வைத்து, மிக உயர்ந்த பதவியை வகிக்க வைக்க வேண்டும்.  அதன் மூலம் அவர்கள் சமூகத்தில் உயர்ந்த அந்தஸ்தும் அபிமானமும் அடைய வேண்டும்.  அப்படி நினைக்கும் பெற்றோர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளுக்குள்ளே இருக்கும் திறமைகளையும் தகுதிகளையும் உய்த்துணர தவறிவிடுகின்றனர்.

     இப்படிப்பட்டப் பெற்றோர் ஒரு விஷயத்தை மிகத் தெள்ளத் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.  பிள்ளைகள் 10 மற்றும் 12ஆம் வகுப்பில் படித்து  அதிக மதிப்பெண் பெறுவதோ அல்லது அவர்களுக்குச் சற்றும் தொடர்வும் விருப்பமும் இல்லாதத் துறைகளில் வலுக்கட்டாயமாகத் தள்ளிவிட்டு அவற்றை அவர்களால் படிக்க இயலாமல் தள்ளாடுவதைப் பார்த்து வேதனைக் கொள்வதோ அல்ல உங்கள் கடமை.

     இவை அனைத்திற்கும் அப்பாற்பட்டு, இறைவன் ஒவ்வொருக் குழந்தைகளையும் படைக்கும் போது அவர்களுக்குள்ளே ஏதேனும் ஒரு திறமையை வைத்து உங்களுக்கு வரப்பிரசாதமாக அக்குழந்தைகளைத் தருகிறார்.  அத்திறமைகளைக் கண்டுப்பிடித்து, அவற்றை என்னென்ன முறைகளில் வளர்த்தெடுப்பதற்கு உங்களால் முடியும் எனச் சிந்தித்து அவற்றிற்கு வேண்டிய உதவிகளை மட்டும் செய்துக் கொடுத்தால் போதும் அத்திறமையினால் அக்குழந்தைகள் இவ்வையகத்தையே தன்வசமாக்கி விடுவார்கள்.  அதன் மூலம் நீங்களும் பெரும் மனநிறைவும் பெருமையும் அடைய முடியும்.  அவர்களும் வாழ்க்கையின் உன்னத நிலையை அடைவார்கள்.

     இனி, மூன்றாவது நிலையில் இருக்கும் பெற்றோரின் நிலை என்ன என்பதை எண்ணிப் பார்ப்போம்.  இவர்களின் பிள்ளைகள் கஷ்டப்பட்டு உழைத்து கூடவே படித்து வெற்றிக் கனியைத் தட்டி விட்டார்கள்.  இவர்களால் தொடர்ந்து மேல்படிப்பு படிக்க இயவில்லையே என்பதுதான் ஏக்  கம்.  இன்றைய சூழ்நிலையில் கல்வி கற்பதற்கென்று பல்வேறு எளிமையான வழிமுறைகள் உள்ளன.

     நல்ல மதிப்பெண் எடுத்து வெற்றி வெறும் பிள்ளைகளுக்கு அரசுக் கல்லூரிகளில் இலவசமாகப் படிப்பதற்குரிய வாய்ப்புகள் உள்ளன.  இல்லை தனியார் கல்லூரிகளில் சேர்ந்துப் படிக்க வேண்டுமென்றாலும் அவர்களுக்கு வங்கிகள் மூலம் எளிமையாகக் கடன் பெற்று எந்த ஓர் உயர் தொழில் நுட்ப கல்வியையும் அவர்களால் கற்பதற்கு முடியும்.  அதுவும் இல்லையேல் இன்று பெரும்பாலான கலை, அறிவியல் கல்லூரிகள் சுழற்சி முறை  கல்வியை அறிமுகப்படுத்தி உள்ளன.  அந்தக் கல்லுரிகளில் சேர்ந்துப் படித்தால் அவர்கள் ஒரு நாளின் காலை அல்லது மாலை நேரத்தில் கல்லூரிக்குச் சென்று விட்டு மறு பாதி நேரத்தில் வேலைக்குச் சென்று அதிலிருந்துக் கிடைக்கும் வருமானத்தை வைத்துக்கூட பட்டப் படிப்புகளைப் படிக்கலாம்.

     இவை எதற்கும் வழியில்லை என்றால்கூட இன்று, அனைவருக்கும் வீட்டிலிருந்தே படிக்கும் வண்ணம் அனைத்துப் பல்கலைக் கழகங்களும் தொலை நொறிக் கல்வியை நடத்துகின்றன.  நமது பிள்ளைகள் சமர்த்துகளாக இருந்தால் அவர்கள் தினமும் வேலைக்குச் சென்று அதிலிருந்துக் கிடைக்கும் வருமானத்தைக் கொண்டுகூட உயர் படிப்புகளைப் படிக்க இயலும்.

     எனவே, பொற்றோர்களே நீங்கள் எந்த சூழ்நிலையிலும் உங்கள் விருப்பு வெறுப்புகளையும் சுய கொளரவத்தையும் சமுதாய விழுமங்களையும் உங்கள் பிள்ளைகளின் படிப்பு விஷயத்தில் மட்டும் திணிப்பதற்கு விரும்பாதீர்கள்.  அப்படி நீங்கள் திணிப்பதற்கு முற்படும் போது அவர்கள் மிகுந்த மன அழுத்தத்திற்கு ஆளாகின்றனர்.  இதனால், வாழ்ந்து, வளர்ந்து, உயர வேண்டிய பிள்ளைகள் பிஞ்சுப் பருவத்திலையே தற்கொலை என்னும் கொடிய தீங்கிற்குள் புகுந்து விடுகின்றார்கள்.

     ஏன் நமது இச்சைகளுக்காகவும் சுயகொளரவத்திற்காகவும் நம் பிள்ளைகளை பலிகடாவாக்க வேண்டும்?  அவர்கள் விரும்பும் பாடத்தைப் படிக்கவும் அவர்களால் இயன்ற வேலையைச் செய்யவும் வழிவகைச் செய்வதுதானே பெற்றோராகிய உங்களது தலையாயக் கடமை.

     எனவே, தேர்வு முடிவுகள் வெளிவரும்போது அவர்கள் வெற்றி பெற்றாலும் இல்லாவிட்டாலும் அதிக மதிப்பெண் வாங்கினாலும் இல்லாவிட்டாலும் அவர்களைத் திட்டாமலும் மிரட்டாமலும் தட்டிக் கொடுத்து தூக்கி நிறுத்தி நல்லதொரு ஒளிமயமான எதிர்காலத்திற்கு வழிவகைச் செய்வோம்.

                சமுதாய நண்பன் மே 2012 இதழில் பிரசுரமானது.         

                                                                                     

கோடை விடுமுறையில் கோடி இன்பம் பெறுவோம்

          கோடை விடுமுறையில் கோடி இன்பம் பெறுவோம்...

     ஆஹா... மகிழ்ச்சியோ... மகிழ்ச்சி... பள்ளிகளில் தேர்வு முடிந்து விடுமுறைக் கிடைத்தாகி விட்டது.  முன்பெல்லாம் தேர்வு முடிந்து விடுமுறைக் கிடைத்தால் உடனே நினைவிற்கு வருவது உறவினர்களும் விருந்தும்தான்.  கோடை விடுமுறையை மாறி மாறி உறவினர்களின் வீடுகளில் செலவழித்து அங்கிருந்து அறுசுவை விருந்துண்டு, ஆடிப்பாடிக் கொண்டாடித் திரிந்ததெல்லாம் அந்தக்காலம்.

     ஆனால், இன்றோ, கூட்டுக் குடும்பங்கள் சிதைந்து சின்னாபின்னமாகி தனிக் குடித்தனங்கள் மலிந்து விட்டப் பிறகு உறவுகளும் விருந்துகளும் மக்கி மறைந்து மண்ணாகி விட்டன.

     உறவுகளின் வீடுகளைத் தேடிச் செல்வதற்குப் பதில் கம்பியூட்டர் கல்லூரிகளையும் கராத்தேப் பள்ளிகளையும் நாடிச் செல்ல வேண்டியுள்ளது.  முன்பு உறவுகளையும் விருந்துகளையும் நாடி அனைவரும் விரும்பிச் சென்றனர்.  ஆனால், இன்று கம்பியூட்டர் கல்லூரிக்கும் கராத்தேப் பள்ளிக்கும் செல்வதற்குப் பிள்ளைகளுக்கு விருப்பம் இல்லை. என்றாலும் பெற்றோர்கள் வலுகட்டாயமாக அவற்றிற்குள் தள்ளி விடுகின்றனர்.  பிள்ளைகளும் வேண்டா வெறுப்பாக இவற்றை ஏற்றுக் கொண்டு நேரத்தை வீணடிப்பதற்காகச் சென்று வருகின்றனர்.

     மேலும் பழங்காலங்களில் கோடை விடுமுறையில் கிராமப்புறப் பிள்ளைகளிலிருந்து நகர்ப்புறப் பிள்ளைகள் வரை விளையாடுவதற்கென்று சில தனிப்பட்ட விளையாட்டுகள் இருந்தன.  கபடி, கோலி, கிளியாந்தட்டு, கைப்பந்து, வட்டெறிதல் போன்ற பல்வேறு விளையாட்டுகள் பிள்ளைகளின் பருவத்திற்கு ஏற்றாற் போல் இருந்தன.

     இந்த விளையாட்டுகளை எல்லாம் அந்தந்த ஊர்களில் இருக்கும் இளைஞர்கள் அனைவரும் ஒன்றிணைந்து விளையாடி மகிழ்ந்தனர்.  இதன் மூலம் ஒவ்வொரு ஊரிலும் இருக்கும் இளைஞர்களிடையே சிறப்பான ஓர் அறிமுகம் கிடைத்து வந்தன.  அவர்களுக்குள் சாதி, மத, இன, மொழி வேற்றுமைகள் யாதுமின்றி அனைவரும் ஒரு தாய் மக்கள் போல் கூடி விளையாடி வேற்றுமையில் ஒற்றுமைக் கண்டனர்.

     இவற்றின் மூலம் இளைஞர்களிடையே கூட்டு முயற்சியும் கூட்டுச் சிந்தனையும் உருவாகி பல்வேறு இளைஞர் அமைப்புகளும் விளையாட்டு மன்றங்களும் உருவாகின.  இவற்றின் மூலம் இளைஞர்களிடையே சேவை மனப்பான்மையும் தொண்டுள்ளவும் பிறரோடு ஒட்டி ஒழுக வேண்டும் என்ற சீரியச் சிந்தனையும் மேலோங்கும்.  இவற்றால் இளைஞர்கள் தீய வழிகளை நாடிச் செல்லாமல் நாட்டு நலனில் அக்கறைக் கொண்டனர் என்றே சொல்லலாம். 

     ஆனால், இன்று நிலைமை நேர் எதிராக மாறிவிட்டது. இன்று  ஒவ்வொரு வீட்டிலும் ஒன்றோ அல்லது இரண்டோ பிள்ளைகள் மட்டும் உள்ளனர்.  அவர்களைக் கண்ணின் கருவிழி போல் பேணிக் காப்பதில் பெற்றோர்கள் கண்ணும் கருத்துமாக உள்ளனர்.  அதனால், அவர்களை வீட்டை விட்டு பள்ளி, கல்லூரிக்கு விடுவதைத் தவிர்த்து வேறு எங்கும் அனுப்புவதற்கு பெற்றோர் விரும்புவதில்லை.  ஊரிலுள்ள இளைஞர்களுடன் இணைந்து பழகவோ அல்லது விளையாடவோ சுத்தமாக அனுமதிப்பதில்லை.

     ஊரிலுள்ள இளைஞர்கள் ஒன்று சேர்ந்தால் இந்த உலகமே அழிந்துப் போகும் என்று பெற்றோர்கள் கருதுகின்றனர்.  உறவினர்களின் வீடுகளுக்குச் சென்றால் தங்கள் பிள்ளைகள் உதவாக்கரைகளாகி விடுவார்களோ எனப் பெற்றோர்கள் அஞ்சுகின்றனர்.  இவர்களின் இப்படிப்பட்ட எண்ணங்களினாலும் ஐயப்பாடுகளினாலும் பாழ்பட்டுப் போவது நம் நாட்டின் மேன்மைப் பொருந்திய உறவுகள் என்பதையும் இளைஞர்களின் ஆக்கத்திறன் என்பதையும் யாரும் அறியிலர் என்பது வேதனைக்குரியது.

     இன்றைய பெரும்பாலானப் பெற்றோர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளின் விருப்பத்திற்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்காமல், அவர்கள் பிள்ளைகள் மீது கொண்டுள்ள எண்ணங்களுக்கும் எதிர்பார்ப்புகளுக்கும் மட்டும்தான் முக்கியத்துவம் கொடுக்கின்றனர்.  அந்த எண்ணங்களையும் எதிர்பார்ப்புகளையும் பிள்ளைகள் மீது வலுகட்டாயமாகத் திணிப்பதற்கு எத்தணிக்கின்றனர்.  இப்படிப்பட்ட எத்தணிப்புகள் சில பிள்ளைகளிடையே மிக மோசமான எதிர் விளைவுகளை ஏற்படுத்துகின்றன.  இதனால், பிள்ளைகள் மீள முடியாத விரக்திக்கும் வாழ்க்கை மீது வெறுப்புக்கும் ஆளாகின்றனர்.  காலப்போக்கில் அவர்கள் பெற்றோர்களை மதிக்காமலும் அவர்களின் கருத்துகளுக்கு மதிப்பளிக்காதவர்களாகவும் மாறிவிடுகினறனர்.   

     எனவே, பெற்றோர்களுக்கும் பிள்ளைகளுக்கும் இடையே ஏற்படும் எதிர்வினைகளை ஓரளவுக்காவதுச் சமாளிக்க வேண்டுமென்றால் பெற்றோர்கள், தங்கள் பிள்ளைகளின் எண்ணங்களுக்கும் எதிர்பார்புகளுக்கும் பாதியளவாயினும் மதிப்பளிக்க வேண்டும்.  அவற்றை ஈடேற்றுவதற்கு துணை நிற்க வேண்டும்.  என்றால் மட்டுமே பெற்றோர்களுக்கும் பிள்ளைகளுக்கும் இடையே ஒரு சுமூகமானச் சூழ்நிலையை உருவாக்கி பிள்ளைகளை வீட்டிற்கும் சமூகத்திற்கும் பயனுடையவர்களாக வார்த்தெடுக்க முடியும்.

     இன்றைய சூழ்நிலையில் பெரும்பாலான பெற்றோர்கள், தங்களின் பிள்ளைகள் பெரிய பெரிய படிப்புகளைப் படித்துப் பல்வேறு பட்டங்களைப் பெற்று மிக உயர்ந்தப் பதவிகளை வகிக்க வேண்டும் எனக் கருதுகின்றனர்.  படிப்புக்கும் பதவிக்கும் மட்டுமே முக்கியத்துவம் கொடுக்கின்றனர்.

     ஆனால், பிள்ளைகளோ, தங்களின் படிப்பை மட்டும் கருத்தில் கொள்ளாமல் தங்களுக்குள் இருக்கும் பல்வேறுத் திறமைகளை வெளிக் கொணர்ந்து அவற்றில் சாதனைப் படைக்க விரும்புகின்றனர்.  அந்தத் திறமைகள் விளையாட்டுத் துறையிலாக இருக்கலாம் கலைத்துறையிலாக இருக்கலாம் அல்லது படைப்புத் துறையிலாக இருக்கலாம்.  இவற்றில் எதுவாக இருந்தாலும் இன்று சமூகத்தில் நல்ல மதிப்பு மிக்கவையே என்பதைப் பெற்றோர் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும்.

     ஒரு பிள்ளை  விளையாட்டுத் துறையில் மிகுந்த ஆர்வம் பெற்றிருந்தால், அவன், அத்துறையில் பல அளப்பரிய சாதனைகள் படைத்து உலகப் புகழ் பெற்ற விளையாட்டு வீரனாக மாறமுடியும்.  இதனால், அவர்களின் பெற்றோரும் சமூகத்தில் மிகுந்த மதிப்பும் மரியாதையும் பெறுவதற்கு இயலும்.

     அதுபோல்தான் கலைத்துறையும் படைப்புத் துறையும் உள்ளன. கலைத்துறையில் இசை, நாட்டியம் எனப் பல பிரிவுகள் உள்ளன. இவற்றில் ஏதேனும் ஒன்றை பிள்ளைகள் தேர்ந்தெடுத்து அவற்றில் மட்டும் தனிக் கவனம் செலுத்தினாலே போதும்,

 அவர்கள் இசைத் துறையிலும் நாட்டியக் கலையிலும் கொடிகட்டிப் பறக்க முடியும்.  அதற்குச் சான்றாக எத்தனையோ பேர் இந்த உலகில் இருக்கின்றனர். 

     இவை அனைத்திற்கும் மேலானதுதான் படைப்புத் திறன்.  ஒரு பிள்ளைக்கு கலைகளையோ, இலக்கியங்களையோ படைக்கும் திறன் மட்டும் இருந்தால் போதும் அவனால் இந்த உலகத்தையே வசப்படுத்தி விட முடியும்.  அதோடு, அவன் வழ்ந்து மறைந்த பின்பும் இந்த உலகம் உள்ளளவும் வாழ்ந்து கொண்டும் பிறரால் போற்றிப் புகழ்ந்து கொண்டும் இருக்கக் கூடியவனாக மாறிவிடுவான்.

     இப்படிப்பட்ட தனித்திறன் படைத்திருக்கும் பிள்ளைகளின் திறமைகளை அடையாளம் கண்டு அவற்றை வளர்த்தெடுப்பதற்கு ஆக்கமும் ஊக்கமும் கொடுக்க வேண்டியது பெற்றோர்களின் தலையாயக் கடமையாகும்.  இவர்கள் மீது படிப்பு ஒன்றை மட்டுமே திணிக்கும் எண்ணத்தை பெற்றோர்கள் அறவே கைவிடவேண்டும்.  அவர்கள் படித்துப் பட்டங்கள் பெற்று  உயர் பதவிகளை வகிப்பதை விட தங்களின் தனித்திறமைகளை வளர்த்து அவற்றில் மிக உன்னத சாதனைகள் படைத்து வானழாவிய கீர்த்தி பெற்று உயர்வார்கள். 

     அப்படிப் பட்டத் தனித்திறமைகளை வளர்த்தெடுப்பதற்கான ஓர் அருமையான சந்தர்ப்பமாக இந்தக் கோடை விடுமுறையப் பெற்றோர்களும் பிள்ளைகளும் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும்.  தற்போது குழந்தைகளின் தனித்திறமைகளை வளர்த்தெடுப்பதற்கான வாய்ப்புகள் பல்கிப் பெருகியுள்ளன.  எங்குப் பார்த்தாலும் கம்பியூட்டர் கல்லூரியும் கராத்தேப் பள்ளிகளும் நடனப் பயிற்சிகளும் இசைப் பயிற்சிகளும் ஓவியப் பயிற்சிகளும் கைவினைப் பொருள்கள் செய்யும் பயிற்சியும் வழங்கப்பட்டு வருகின்றன.  இவற்றில் ஏதேனும் ஒரு பயிற்சியைப் பெறுவதற்கான வாய்ப்பை நமது குழந்தைகளுக்கு நாம் உருவாக்கிக் கொடுக்க  வேண்டும்.  குழந்தைகளும் அவற்றை மனப்பூர்வமாக ஏற்றுக் கொண்டு தங்கள் வாழ்கைக்குப் பயனுள்ள ஒரு கலையைக் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.  இல்லையேல் தங்களுக்குள் மறைந்துக் கிடக்கும் ஏதேனும் திறமையை வளர்த்தெடுப்பதற்கான முயற்சியை மேற்கொள்ள வேண்டும். 

     இவை அனைத்திற்கும் மேலாக குழந்தைகளை ஒரு சில நாள்களாவது சுற்றுலாவிற்கு அழைத்துச் சென்று அவர்களை இன்புற வைக்க வேண்டும். 

     கூடவே, மறைந்து வரும் விருந்தோம்பலையும் மாய்ந்து, தேய்ந்து வரும் உறவு முறைகளையும் புத்துயிர்ப்பெறச் செய்வதற்கு நம் பிள்ளைகளை நமது உறவினர்கள் வீடுகளுக்கு விடுவதும் நமது உறவினர்களை நாம் அழைத்து விருந்தோம்பல் செய்வதும் இன்னும் அதிகமாக கோடை விடுமுறையை அர்த்தமுள்ளதாக மாற்றும். 

     இளைஞர்கள் தங்களுக்குள் ஒன்று கூடி ஊருக்குள் உருப்படியான ஏதேனும் நற்பணிகளை செய்வதும் இளைஞர் மன்றங்கள், விளையாட்டு மன்றங்கள் ஆகியவை அமைத்து அதன் மூலம் ஊருக்குள் இருக்கும் குறைகளைக் களைவதற்கும் தேவைகளை நிவர்த்தி செய்வதற்கும் முயற்சிக்க வேண்டும்.  இவ்வாறு செய்வதின் மூலம் நாம் விடுமுறையில் கோடி இன்பம் பெற முடியும்.

                 ஏப்ரல் 2012 சமுதாய நண்பன் மாத இதழில் பிரசுரமானது.